Pedal çevirmek, Iowa’yı geçen büyük bir bisiklet yolculuğunda kutuplaşmayı yener

kaydeden Dave Schretta

AP spor yazarı

Batı Liberty, Iowa Bob Molesberry, organizatörlerin söylediğine göre şu anda ülkedeki en uzun, en büyük ve en eski bisiklet gezintisini ilk gördüğünde bir üniversite öğrencisiydi. Yıl 1973’tü ve RAGBRAI’de (Register’ın Iowa’daki yıllık harika bisiklet yolculuğu) yalnızca birkaç yüz sürücü vardı.

Ertesi yıl, o ve eşi katıldı ve bu bir aile geleneği haline geldi. Bu yıl, yolculuk 50. yılını Temmuz ayında herhangi bir günde 30.000 ila 60.000 binicinin katılımıyla kutladı.

26 yıl önce ata binerken bir arabanın çarpması sonucu felç kalan emekli Birleşik İsa Kilisesi bakanı Molesberry, Iowa’da yıllık yürüyüşte hayatın her kesiminden insanlarla tanışmak istiyor. Yedi gün ve 500 milin üzerinde, genellikle acı verici tepeler ve kavurucu yaz sonu sıcağı üzerinde kurulan dostluk, yeri doldurulamaz hissediyor.

Ayrıca, derinden bölünmüş bir ulustaki binlerce bisikletçinin tutumlarını, inançlarını ve kırgınlıklarını evde bırakabileceklerini ve ortak bir bisiklet tutkusunu paylaşabileceklerini kanıtlamak istiyor.

“Birkaç yıl önce, Uyarlanabilir Sporlar takımındaydım ve birkaç kişiyle birlikte el bisikletleri sürüyordum” dedi. “Son güne geldik ve Burlington’a doğru ilerliyorduk ve Başkan Trump hakkında bir tür yorum yaptım ve bu olumlu değildi. Bu adam, bisikletiyle – bütün hafta onunla birlikte biniyordum – ve arkasını döndü ve “Bütün hafta at sürdük, şimdi siyasete girdin. Geliyor musun?”

Molesberry, “Birlikte bindiğinizde,” dedi, “biraz zaman ayırıyorsunuz. Yıl boyunca bunu anlamak benim için hala zor ve bu kadar farklı anlayışlara sahip olanların yanında gerçekten rahat değilim. Ama bir hafta boyunca. Temmuz ayında onlarla kaderimi paylaşacağım, hala hazırım.

Amerika’yı saran kutuplaşma, on yılların en derin noktasında olabilir. Bu bölünmeler, ülkedeki ilk parti toplantılarının altı ay içinde yapılacağı Iowa’da artık belirgindir. Demokratlar ve Cumhuriyetçiler yıllardır eyaletin seçim oylarını değiş tokuş ettiler.

Muhalefetin ortadan kalktığı RAGBRAI’de bunların hiçbiri belirgin değildi.

Bir binici bir lastiği patlatırsa, birisi onu değiştirmek için duracaktır. Birisi düştüğünde, tamamen yabancı kişiler ilk yardım sağlamak için yolculuklarına ara verir veya bir ambulans bekler. Sıcaklıklar yükselirken, kilise grupları, itfaiye teşkilatları ve hatta yerel siyasi partiler su dağıtmak için dışarı çıktı.

Sioux City’deki bir kamp alanındaki bir grubun çadırına bir “Hadi Gidelim Brandon” tabelası asıldı, ancak çoğu insan bir saniye bile düşünmeden yanından geçti. Başka bir grubun otobüsü, LGBTQ+ topluluğunu desteklemek için bir gökkuşağı bayrağı taşıyordu, ancak o kadar küçüktü ki neredeyse fark edilmiyordu.

Bu iki grubun üyeleri muhtemelen yolculuk sırasında bir noktada, belki bira veya hindi budu veya Iowa tatlı mısır kulakları için bir araya geldi.

Bir biyoteknoloji şirketinde proje yöneticisi olan Kyle Campbell, “Burada o kadar çok insan var ki, zerre kadar ayrımcılık yok” dedi.

Herkesin burada olmak için fedakarlık yaptığı ve herkesin iyi vakit geçirmek istediği konusunda zımni bir anlaşma var” dedi. “Hemen herkesin ortak bir noktası var ve bu, ister Hawkeyes hayranıyım, ister Cyclones hayranıyım, ister Cumhuriyetçi veya Demokrat olayım, bisiklete binmek.”

İnsanlar bisikletlerindeki çerçeve setinden veya eyerde sekiz saatlik gün boyunca hangi koltuğun daha rahat olduğu hakkında konuşurlar.

Beth M. Howard, “Sanırım hepimiz yüz yüze olduğumuz için, anlıyor musunuz? Hepimiz evdeyiz, bilgisayarlarımızda ve sosyal medyadayız ve yüz yüze değiliz” dedi. Iowans hakkında bir film üzerinde çalışan yazar ve belgesel yapımcısı. İlgilenenlerle iletişime geçin.

Cep telefonu kuleleri genellikle küçük kasabalardan geçen çok sayıda sürücü tarafından boğulur. Akıncılar büyük şehirlere ulaşana kadar ne mesaj gönderebildiler ne de mesajları engelleyemediler.

Bu arada, genellikle bir sonraki butik bira çadırı veya köşedeki dondurma veya o akşam kilisede veya VFW veya toplum merkezinde onları bekleyen spagetti yemeği hakkında konuşmaya zorlandılar.

Howard, “Her gün evde çalışırken kendimi çok olumsuz hissediyorum” dedi. “Sonra birisi rastgele bir iyilik yapıyor ve ‘Ah, dünya hala iyi bir yer’ diye düşünüyorsunuz.”