Türkiye’de ailesiyle birlikte yaşayan bir Utahlı ‘Kalbim acıyor’ diyor

Adana’da doğup büyüyen bir Utan olan Sevtop Yılmaz, aile doktoru olan ağabeyinin hikayelerini anlatırken duygulandı. 6 Şubat’ta 7.8 büyüklüğünde deprem Türkiye ve Suriye’ye saldırdı. En sonunda 50.000 Birleşmiş Milletler deprem ve sarsıntılarda insanların öldüğünü bildiriyor.

“Önce bana anlattığı hikayeler, [it] Gerçekten korku filmi gibiydi” dedi Yılmaz. “İnsanlar çığlık attı. Yıkılan binalarda mahsur kalan insanları gördü. Hâlâ yaşıyorlardı ama bir yandan betona düştüler. Bana söylediği şey, yardım isteyen insanların çığlıklarını asla unutamayacağıydı. O binaların altında gördüklerine dair her zaman geri dönüşleri vardı.

Yılmaz’ın hâlâ ailesinin yaşadığı Adana, Türkiye ile Suriye arasında depremden zarar gören birkaç kasabadan biri. Ağabeyi hayatta kalanlara yardım etmeyi teklif etse de çocukları ve babası için endişeleniyor.

Yılmaz, babasının evinin çok hasar gördüğünü ve yıkılması gerektiğini söyledi. Onu başka bir şehirdeki bir daireye taşıdı, ancak Atana’ya geri taşınmadan önce sadece kısa bir süre kaldı. Şimdi bir arkadaşıyla deprem bölgesinden uzakta yüksek bir binada kalıyor. Yılmaz endişeliydi.

“Güvenli olduğunu düşünmüyoruz. Ama o 80 yaşında ve orada kimse olmadığı için insanların başka bir şehre taşınması çok zor görünüyor.”

Kısa vadede Türkiye’de sahada taleplerin yüksek olduğunu söyledi. bu Utah Türk Amerikan Derneği Çadır, uyku tulumu, portatif tuvalet ve okul malzemeleri için para topluyor. Uzun vadede Yılmaz, memleketine yeni evlerin ve normallik duygusunun dönmesinin yıllar alacağını düşünüyor.

Bu röportaj, uzunluk ve netlik için düzenlendi.

Ciara Hulett: Kardeşinizin 14 yaşındaki oğlu ve 11 yaşındaki kızı nasıl başa çıkıyor?

Chewtop Yılmaz: Ne derler [me] Uyuyamazlar. Yemek yiyemezler. Ve sabah 4:30’a kadar ayakta kalmak istiyorlar ve sonra yatmak istiyorlar. İlk sarsıntıyı hatırlıyorlar. Ne zaman hafif bir hareket hissetseler o geri dönüşü yaşıyorlar. Biri yanından geçse bile deprem geliyormuş gibi hissediyor. Onları buraya getirebilirim. Travmadan uzak durmak yardımcı olacaktır.

CH: Türkiye’ye dönmeden önce ne kadar zaman geçeceğini düşünüyorsun?

SY: İki hafta sonra dönebilirim. Babamın ve yeğenlerimin de güvende olduğundan emin olmak istiyorum. Başka bir şeye ihtiyaçları olursa, orada olmak isterim.

CH: Memleketinizi böyle görmek nasıl bir duygu?

SY: Bu gerçekten yürek parçalayıcı. Kalbim ağrıyor. Bu kullanabileceğim bir kelime. acıtıyor Depremden sonra her şey durmuş gibi. Nefes almanın, çay içmenin ve hatta uyumanın bile utanç verici olduğu zamanlar vardır. Burada, rahat ve sıcak bir evde bu kadar rahat olmam çok yazık. … Binlerce kilometre uzakta olabilirim ama akrabalarım, arkadaşlarımla aynı kaygıyı yaşıyorum. [are] orada karşı karşıya.

CH: Size ve ailenize en iyisini diliyoruz. Ve hikayenizi paylaştığınız için çok teşekkür ederim.

SY: çok teşekkür ederim. Ailem şanslı taraftaydı. Dualarımız kötü etkilenen tüm insanlarla.