Meriç sınırında cenazeler yüklendi

Yunanistan ve Türkiye sınırındaki Meriç Nehri boyunca, 2020’de inşaatına başlanan 5 metre yüksekliğindeki çelik duvarın uzunluğu artıyor. Göçmenleri AB’nin dışında tutmak için tasarlanan bariyer şu anda en az 38 km. uzun. Ancak binlerce insan Yunanistan’a girmeye çalışırken hayatını riske atıyor. Bu süreçte tam olarak kaç kişinin öldüğü bilinmemekle birlikte, sadece nehrin Yunan yakasında geçen yıl 60’tan fazla kişi öldü.

Görevi suda ve çevredeki ormanda bulunan cesetler üzerinde otopsi yapmak olan adli tıp patoloğu Pavlos Pavlidis’e göre, ölüleri teşhis etmek zor bir iş olmaya devam ediyor. Ölenlerin çoğu kimlik taşımıyordu. Pavlidis, Ekim 2021’de verdiği bir röportajda şunları söyledi: Bilgi göçmenleri Bir ceset uzun süre suda kaldıktan sonra nasıl değişir?

Her zamankinden daha fazla ceset

Bir yıldan fazla bir süre sonra, patolog hâlâ otopsi yapıyor – Almanya’nın devlet yayın kuruluşunda gösterilen yakın tarihli bir kısa belgeselde. ARD22 yılda sadece Yunanistan’da 600’e yakın ceset gördüğünü söyledi. Türk tarafında da aşağı yukarı aynı sayıyı varsayıyor. “Yani 1.200 ila 1.500 kişiden bahsediyoruz, ancak akrabalarımızdan çok daha fazla arama talebi alıyoruz.”

devamını oku: Kayıp birini aramak: Aramaya nasıl başlarım ve kim yardım edebilir?

Cesetler genellikle yerel makamlar tarafından ormandan çıkarılır. ARD Ellerinde basit bir kürek olan ikisi, muhtemelen diğer göçmenler tarafından kazılmış sığ bir mezarda bir battaniye ve insan kalıntıları buldu. “Ayakkabı yok mu?” kısmen ayrışmış kalıntıları plastiğe sararak sorar. “Hayır, genellikle diğer göçmenler alıyor” diye yanıtlıyor diğeri.

Sorumlu şef diyor ARD İşinin büyük bir kısmı sınırdan ölü bedenleri almaktır. Bir keresinde 35 tanesi Evros’ta boğulduktan sonra morga getirildi.

Ölenlerin kimliği tespit edilebiliyorsa, ailelerin son saygılarını sunmak için sık sık Avrupa’dan geldiklerini söylüyor. “Çok zor, hepsi ağlıyor” diye açıklıyor. “Ölen bir akrabanın cenazesini taşımak ya da buraya gömmek için bu kadar yol katettiklerini hayal edebiliyor musunuz?” Bazı durumlarda göçmenlerin cesetlerini Türkiye’ye götürüp oradan eve getiriyordu.

Bazı aileler sevdiklerinin cenazesini ülkelerine geri götürmeyi göze alamazlar, bu nedenle göçmenler yerel bir Rum mezarlığına Müslümanlar için gömülür. İsimleri ve doğdukları ülkeler -Somali, Afganistan, Suriye- mezar taşlarına yazılmıştır. Her yaştan insan var ve mezarların çoğu yeni görünüyor.

Ancak daha pek çok ceset, aile üyelerinin kafasını karıştıracak şekilde tanımlanamıyor. Bunlar, mezarları yalnızca numaralarla işaretlenmiş Meçhul Göçmenler Mezarlığı’na gömülür.

devamını oku: Ölüleri Tanımlamak: Neden Bu Kadar Zor ve Ne Yapabilirsiniz?

‘Bilmemekten iyidir’

Almanya’nın Hannover kentinde Kürt mülteci Sivar Qasim bu korkunç belirsizlik içinde yaşıyor. Qasim, 2015’te Suriye’de savaşın başlamasının ardından Almanya’ya kaçtı. Ailesi, küçük kardeşi Muhammed ile birlikte Irak’a kaçtı.

Kasım, “Okulda çok iyiydi ve ona daha iyi bir hayat vermek istedik. Benim de istediğim buydu,” dedi. ARD. “Bir sürü arkadaşım var ama yine de kardeş olmak gibi değil. Kiminle arkadaş olursan ol aile her zaman önce gelir. Gelmesini gerçekten dört gözle bekliyordum ama…” Kasım devam etmedi.

Irak’ta aile için hayat zordu, bu yüzden 2021 sonbaharında 14 yaşındaki Muhammed’i Evros güzergahından Almanya’ya göndermeye karar verdiler: “Herkes gibi bir kaçakçıyla. […] Ve yasa dışı, çünkü yasal olarak yapılamaz. Zaten Suriye’de hiçbir belgemiz yok” diye açıklıyor ağabeyi.

Ekim 2021’de insan tacirlerinden bir telefon aldım. “Bir şey oldu, Muhammed suya düştü dediler. Bekledik bulamadık dediler. Yalan. Beklemeden taşıdıklarını öğrendik. Korktular. Yaptıkları yasa dışı.”

Çaresiz kalan Kasım, kardeşini aramak için Almanya’dan Yunanistan’a uçar, ancak DNA’sı kaydedilmesine rağmen hiçbir şey bulamaz. Patolog Pavlos Pavlidis’e Muhammed’in bir fotoğrafını göndermişti. Ancak Pavlitis, o yaşta bir çocuğu hatırlayacağını söylüyor.

Qasim, eve döndüğünde Facebook’ta erkek kardeşini ve kayıp göçmenleri arar, ancak nafile. Muhammed’in cesedinin bulunduğunu duymak istediğini söylüyor. “Elbette kolay değil ama bilmemekten iyidir. Öldüğünü bilirsek, onu gömüp gömemeyeceğimiz belli olur ve bu kabul etmemiz gereken bir şey ama bu belirsizliği gerçekten kötü buluyorum.”

devamını oku: Kayıp kişilerin bulunmasına yardımcı olacak yeni bir rehber