’34. Caddedeki Mucize’ 1947’de Şükran Günü hediyesiydi

George Seaton’ın “34. Caddedeki Mucize”si başlı başına bir mucizedir ve bugün bundan bahsediyoruz çünkü bu özel bir Şükran Günü incelemesi, çünkü Şükran Günü ile ilgili bir gazete yok.

Burada, Kasım ayının sonlarında, Amerikan masalarında hindi yemekleri hazırlanırken ve yüzlerce Noel filmi açılırken veya oturma odamızın ekranlarında yayınlanırken, eski 20th Century Fox’un “34. Caddedeki Mucize”si yeniden hayatımıza giriyor.

Ve tabii ki yedi yayın noktasında göz önünde saklanıyor. (Bu incelemenin sonundaki listeyi kontrol edin.)

Evet biliyorum, bu sıkıntılı Aralık ayında vintage, eski ve yepyeni Noel filmleriyle dolu uzun Noel haftasında hepinizin yatakta izlemeyi sevdiği bir film var.

Ancak aslında Şükran Günü’nde ve herkesin listesinde yer alan “Mucize” genel olarak Noel filmi geleneğinin bir parçası olarak kabul edildi.

Evet, anneler, eşler, kız kardeşler ve büyükanneler Cary Grant’in “Piskoposun Karısı” (1947) filminde ısrar edecekler ve evet, David Niven’in hayalini kurtarmasına ve Loretta Young’a aşık olmasına yardım eden bir başka genç güzel melek. Ama bu ve başka bir tatil için bir sürü başka klasik.

“34. Caddedeki Mucize” 1947’de bir Şükran Günü hediyesiydi. (Aslında Haziran ayında, Şükran Günü’nden çok da uzak olmayan bir yerde açıldı ve Noel Günü’ne kadar sürdü. Edmund Gwenn (Hitchcock’un “The Trouble with Harry” 1955), 1948’de En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu dalında Akademi Ödülü’nü kazandı.

Benim param için en komik cümlesi, açılış jeneriği sırasında, Şükran Günü’nde New York City sokaklarında, Chris Kringle’ın (Gwen), bir tezgâhtarın Noel Baba’nın ren geyiğinin Noel sergisini tamir ettiği bir mağaza vitrinine baktığı zamandır. Kâtibe diyor ki: “Onları karıştırmışsın… Ren geyikleriyle hata yapıyorsun… Blitzen’in olması gereken yerde Cupid var. Dasher, ah Dasher, sağımda olmalı.. Ve başka bir şey de, Dondar’ın boynuzlarının üç yerine dört ucu var.

Memurun yüzündeki ifadeyi seviyorsun.

Ama bugün, onlarca yıl sonra, Waterville seti sayesinde “34. Caddedeki Mucize” oturma odamda.

Aktris Maureen O’Hara, küçük kızına “peri masalını” reddetmeyi öğreten (kötü eski Ulusal Lejyon, O’Hara’nın karakteri boşandığı için itiraz ettiğinde yaygara koparan) huysuz, boşanmış, alaycı bir anneyi canlandırıyor. Noel Baba gibi.

Ve sonra John Payne’i (“The Razor’s Edge” 1946) ve tabii ki resmi çalan Natalie Wood’un canlandırdığı küçük kızı seviyorum, büyüyüp filmin en büyük yıldızlarından biri oluyor ve trajik bir şekilde ölüyor. Karanlık suda.

Orada, Macy’s’de O’Hara, “gerçek” Kris Kringle veya “gerçek Noel Baba” rolündeki büyük merhum Gwen ile tanışır.

Noel Baba rolüyle Oscar kazanan tek aktörün Gwen olduğunu biliyor muydunuz? doğru

Filmde Kringle, annelere ihtiyaç duydukları şeyi Macy’s’te bulamazlarsa başka yerden alışveriş yapmalarını tavsiye ediyor.

“Bu itfaiye araçlarını Lexington Bulvarı’ndaki Schoenfeld’s’den alabilirsiniz. Yalnızca 8,50 dolar. İnanılmaz bir pazarlık.” Masi, müşterileri neden başka mağazalara yönlendirdiğini merak ediyor.

Kris, “Önemli olan çocukları mutlu etmektir” diye açıklıyor.

Büyük jüri duruşmasının son aşamalarında yaşlı Kringle, psikolojik değerlendirmeye ve sonsuz işkenceye tabi tutulur.

Dur bir dakika, sonunu yayınlayamam – ne kadar önemli olursa olsun – çünkü Maine’de bir yerlerde “Mucize” finalini göremeyecek binlerce insan var.

Onlara “teşekkür ederim” diyeceğiz ve çocuklarınız şehrinizdeki “Noel Baba”yı ziyaret ettiğinde sakalını çekmesine izin vermeyin.

“34. Caddedeki Mucize” Hulu, Amazon ve Vudu’da yayınlanıyor.

Hepinize mutlu şükran günleri.

JP Devine of Waterville, eski bir tiyatro ve sinema oyuncusudur.

“Öncesi