Uzay enkazı: Dünya'ya düşmesi sonucu ortaya çıkan “büyükbaba uydusu”

Öncü bir Avrupa uydusu önümüzdeki saatlerde Dünya'ya düşecek.

ERS-2, 1995 yılında fırlatıldığında son teknoloji ürünü bir gözlem platformuydu ve şu anda gezegeni izlemek için rutin olarak kullanılan teknikleri formüle ediyordu.

Avrupa Uzay Ajansı (ESA), iki tonluk uydunun çoğunun iniş sırasında yanacağını söyledi.

Daha güçlü parçalardan bazıları, yüksek hızlı dalış sırasında ortaya çıkan aşırı ısıya dayanabilir, ancak bu parçaların kalabalık alanlara çarpıp hasara neden olma ihtimali düşüktür.

Dünyanın hemen hemen her yerine inebilir, ancak Dünya yüzeyinin büyük bir kısmı okyanuslarla kaplı olduğundan, yüzeyde kalan kalıntıların denize karışması muhtemeldir.

ESA'nın Dünya Gözlem Bölümü'nden Mirko Albani, “Atmosfere geri dönebilecek (ve yüzeye ulaşabilecek) elementlerin hiçbirinin radyoaktif veya toksik olmadığını belirtmekte fayda var” dedi.

Ajans, 1990'larda neredeyse aynı iki Dünya Uzaktan Algılama (ERS) uydusunu fırlattı. Karadaki, okyanuslardaki ve havadaki değişiklikleri izlemek için bir dizi alet taşıyan, zamanlarının en gelişmiş gezegen gözlemcileriydiler.

Selleri izlediler, kıtaların ve okyanus yüzeylerinin sıcaklıklarını ölçtüler, buz sahalarının hareketini izlediler ve depremler sırasında Dünyanın eğriliğini algıladılar.

ERS-2 özellikle Dünya'nın koruyucu ozon tabakasını değerlendirmek için yeni bir yetenek sağladı.

“Kesinlikle,” dedi Dr. Ralph Cordy. Airbus'un Dünya Gözlem İş Geliştirme Direktörü BBC'ye şunları söyledi: “Teknoloji açısından, ERS'den, bugün gezegeni izleyen Avrupa Copernicus/Sentinel uydularına kadar doğrudan bir çizgi çekebilirsiniz. ERS, her şeyin başladığı yerdir.”

ERS-2 eve dönen ilk ikili dosyadır. Başlangıçta Dünya'dan 780 kilometre yüksekte bulunan mühendisler, 2011 yılında nihai yakıt rezervlerini kullanarak rakımını 570 kilometreye düşürdü. Yaklaşık 15 yıl içerisinde üst atmosferin uzay aracını yıkıma sürüklemesi bekleniyordu.

Bu tahmin Çarşamba akşamı GMT'de gerçekleşecek.

Tam olarak ne zaman ve nerede olduğunu belirlemek zordur. Bunların çoğu, güneş aktivitesinden etkilenen üst atmosferin yoğunluğuna bağlı olacaktır.

Kesin olarak söylenebilecek şey, uydunun Dünya etrafındaki yörünge aralığı olduğundan geri dönüşün 82 derece kuzey ve güney arasında gerçekleşeceğidir.

Gezegeni etkileyen parçalar arasında iç paneller ve yakıt ve basınç tankları gibi bazı metal parçalar bulunabilir.

Bir şekilde atmosfere nüfuz etme olasılığı en yüksek olan unsur, Birleşik Krallık'ta inşa edilen sentetik açıklıklı radar sisteminin antenidir. Anten, yüksek sıcaklıklara dayanabilecek karbon fiber yapıya sahiptir.

ERS-2 fırlatıldığında uzay enkazını azaltma kuralları daha esnekti. Operasyonların sona ermesinden sonraki 25 yıl içinde gereksiz uzay aracının eve döndürülmesi kabul edilebilir kabul edildi.

ESA'nın yeni “sıfır enkaz” tüzüğü. Artık imha için beş yılı geçmeyecek bir ödemesiz süre öneriliyor. Gelecekteki uyduları gerekli yakıtla ve kısa sürede yörüngeden çıkma yeteneğiyle fırlatılacak.

Bunun mantığı açık: artık yörüngeye fırlatılan bu kadar çok uydu varken, Çarpışma olasılığı artıyor. ERS-1, mühendisler irtifasını düşüremeden aniden arızalandı. Hala yerden 700 kilometreden fazla yüksekte. Bu yükseklikte doğal olarak düşmesi 100 yıl alabilir.

Şu anda yörüngede bulunan uyduların çoğunu (5.400'den fazla) işleten ABD şirketi SpaceX, yakın zamanda “gelecekte arıza olasılığını artırabilecek” bir arıza keşfettikten sonra 100 uyduyu vuracağını duyurdu. Herhangi bir sorun görevi daha da zorlaştırmadan uzay aracını kaldırmak istiyor.

“Alçak Dünya yörüngesinde büyük terk edilmiş nesnelerin birikmesi hız kesmeden devam ediyor; mevcut uzun ömürlü büyük terk edilmiş nesnelerin %28'i yüzyılın başından bu yana yörüngede kaldı” dediler.

“Bu kontrol edilemeyen kütle kümeleri, küresel uzay ekonomisini besleyen yeni konuşlandırılan binlerce uydu için en büyük enkaz oluşturma potansiyelini temsil ediyor.”