Film İncelemesi: Afterson – Günlük Olarak

Güneşli bir tatil beldesinden kopuk enstantanelerle, rastgele ve üst üste binen görüntülerin bombardımanıyla açılıyor. Anılar gibi.

Adelaide Film Festivali ve Oscar’lardaki kısa Avustralya prömiyeri öncesinde, güneş battıktan sonra Çok beğenilen ve başrol oyuncusu Paul Mezcal Oscar’a aday gösterildi. Ancak, alışmak biraz zaman alıyor çünkü yüzeyde her şey çok normal ve sevimli görünüyor.

Bir baba ve kızı, Türkiye’de bir yerde ekonomik bir tatil beldesinde tatil yapıyor, güneş kremi sürüyor, havuzun etrafında oturuyor ve insanları izliyor, birlikte takılıyor.

Kamera, tatil için bir araya geldiklerinde ayrı yaşayan ebeveynler ve çocukları ile kısaca dalga geçen Callum (Mescal) ve Sophie’yi (Frankie Corio) bırakmıyor. Sophie buna hazırdır, ancak Calum’ı yumuşak ve mesafeli tai chi’sini yaparken bulur – ninja pozları, onlara ninja pozları diyor. Mutlu baba görünümünün altında, Calum’ın kendini yolunda tutacak araçlara sahip olduğuna dair küçük bir ipucu.

Calum’ın telefonda eski karısına “seni seviyorum” dediğini duyan Sophie, İskoçya’ya geri dönmeyi düşünüp düşünmediğini sorar. “Bir kez gittikten sonra oraya tam olarak ait olmadığın duygusu var,” diyor ona ve sözleri ağır geliyor.

Turistik şeyler yapıyorlar, çamur banyosu yapıyorlar, adam ona bir kabile halısı alıyor, gökyüzü yamaç paraşütçüleriyle dolu, bir açık büfe bar var, Sophie’yi etkileyen daha büyük çocuklar var; Herkes eğlenmeli. Ama bazen, Calum’ın kontrolü kaybedeceğine ve kötü bir şey olacağına dair korkunç bir his, ince bir endişe duygusu devreye girer.

O zamana kadar hem babaya hem kıza hem de birey olarak daha fazla yatırım yaptığınızı bilmek yeterlidir. Bir yan olay olarak, karaoke sekansı, Calum’ın sakatlayıcı kendinden şüphesini ortaya koyuyor, koltuğunda o kadar üzgün hissediyor ki Sophie mikrofonun arkasında sıkışıp kalıyor.

Uyumları şaşırtıcı derecede doğal ve bu, Corio’nun ilk filmi ve Charlotte Wells’in ilk yönetmenlik denemesi. Sophie, ergenlikten hemen önceki bir uyanma anına tamamen hazırdır ve Corio’nun performansı dikkat çekicidir.

Çıkış yapan performansından bu yana yükselen bir yıldız olan Mezcal Sıradan insanlar, çekimlere başlamadan önce Goryeo ile tatile gittiler ve birbirlerini mükemmel, gündelik yakınlığı çekecek kadar iyi tanıyorlardı. “Seni seviyorum,” diye sesleniyor havaalanında, eve, annesinin yanına dönmesini izliyor. “Seni seviyorum!” Geri aradı.

Ev videosunun doygun tonlarında çekilmiş, güneş battıktan sonra 1990’lar havası var; Bazı müzikal ipuçları yardımcı olur, ancak bariz bir şekilde değil. Aile tarihinin bir anından acı tatlı ve değerli parçalar görüyoruz. Sophie’nin reşit olma hikayesi, 20 yıl sonra, başladığı kadar sessiz ve gelişigüzel bir şekilde sona erer. O zamana kadar duygu ve acı doludur.

Afterson şimdi sinemalarda.