Türkiye: Yüzyıllık Kültür Savaşı

Gwen Dyer, İngiltere’de yaşayan ve uluslararası ilişkiler üzerine yazan Kanadalı bir gazeteci ve tarihçidir.

fikir: Türkiye’de seçimler oldukça özgür ve 14 Mayıs Pazar günü seçimler yapılacak. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan yirmi yıldır iktidarda ve gerçekten de ezici bir farkla kaybetmeli. Donald Trump yirmi yıldır iktidarda olsaydı Amerika Birleşik Devletleri’nin nasıl bir yer olacağını hayal edin ve bugün Türkiye de böyle görünüyor.

Mahkemeler Erdoğan’ın iktidardaki Adalet ve Kalkınma Partisi adına çalışıyor ve cumhurbaşkanına hakaret etmek suç. Her yıl on binlerce kişi bu nedenle soruşturuluyor ve suçlu bulunursa cezası bir yıldan dört yıla kadar hapis.

Hapishaneler gazeteciler ve politikacılarla dolu, medya artık özgür değil, ekonomi darmadağın: enflasyon yıllık %100’ü aşıyor ve çoğu insan hayatta kalma mücadelesi veriyor. Beş yıl önce Türkiye ekonomisi dünyanın en büyük 16. ekonomisiydi ve 2050’de 12. olması bekleniyor. Bunun yerine şimdiden 19. sıraya geriledi.

Devamını oku:
* Yükselen okyanus sıcaklıklarına bakmak
Ukrayna: Küresel Güney Ne Düşünüyor?
* Sudan: hırsızların düşüşü

Geçen Şubat ayında Türkiye’nin güneydoğusundaki iki şiddetli depremde en az 50.000 kişi öldü, ancak hükümet çöken evlerinin altında mahsur kalan insanları hızla kurtarsaydı on binlerce kişi kurtarılabilirdi. Onları oraya ne koyduğu da Erdoğan’a bağlı, çünkü deprem insanı öldürmez; Kötü binalar yapar.

Depreme karşı yüksek maliyetli bina yönetmeliklerini göz ardı eden kalitesiz inşaatlar nedeniyle afet bölgesinde yüzbinlerce bina çöktü. Erdoğan’ın inşaat sektörüyle olan yakın ilişkisi, yolsuzluğa bulaşmış müteahhitlerin canlarının çektiği her şeyi yapmalarına ve ardından dönemsel “inşaat aflarında” mütevazi para cezaları ödeyerek bunu yasal hale getirmelerine imkan verdi.

Bunların hepsi kamuoyu tarafından biliniyor, ancak bu seçim çağrılmak için çok yakın. Altı muhalefet partisi nihayet bir araya geldi (“altılı masa”) ve güvenilir bir lider olan Kemal Kılıçdaroğlu’nu seçti. Ekonomik iyileşme ve Türk demokrasisinde reform yapma projeleri makul. Peki neden hala Erdoğan’ın Adalet ve Kalkınma Partisi ile yarışıyorlar?

Erdoğan her zamanki numaralarını yaptı. Ekonominin içinde bulunduğu çaresiz duruma rağmen emekli maaşlarını %30 artırdı, asgari ücreti ikiye katladı ve iki milyon kişinin erken emekli olmasını sağladı.

İslam’ı savunduğunu iddia ediyor ve muhalefeti Kürt isyancılarla işbirliği yapmakla suçluyor. Bazı muhalefet liderleri hakkında suç duyurusunda bulundu. Kılıçdaroğlu’nu ve Altılı Tablo’yu kötü muameleleri dışında görmezden gelen, onu öven medyanın çoğunu kontrol ediyor.

Ama Türkler aptal değil ve Erdoğan’ın söylediklerinin çoğunun yalan olduğunu ve vaatlerinin çoğunun yerine getirilmediğini öğrenmek için yirmi yılları vardı. Öyleyse neden bunca zamandan sonra hala cumhurbaşkanlığı için ciddi bir rakip? Aynı nedenle, Donald Trump, ABD başkanlığı için ciddi bir rakip olmaya devam ediyor.

Türk siyasi analist ve anketör Can Selçuki güzel bir şekilde ifade ediyor: Erdoğan’ın başarısızlıklarının ve başarısızlıklarının hiçbiri ona siyasi olarak zarar vermeyecek, çünkü “bu seçim performansla ilgili değil. Kimlikle ilgili. Onu isteyenler, ne olursa olsun istiyor.” Tanıdık geliyor mu?

Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu Mustafa Kemal’in (Atatürk) saltanatı kaldırıp Batı modellerine dayalı bir anayasa ile laik bir devlet haline getirmesinin üzerinden tam bir asır geçti.

Hayatı boyunca Türkiye’nin Avrupa imparatorlukları tarafından ele geçirilip parçalanmaması için savaşmış bir askerdi. Türkiye’nin ancak Batı tarzı modernleşme yoluyla başarılı bir şekilde rekabet edip hayatta kalabileceğine ikna olmuştu ve muhtemelen haklıydı.

Atatürk’ün vizyonu, ülkeyi güçlü, tamamen gelişmiş ve aynı zamanda Müslüman olan bir Avrupa demokrasisine dönüştürmekti ve bu büyük ölçüde başarıldı. Ancak buna, nüfusun dindar ve muhafazakar kesimi tarafından karşı konulması gerekti ve modern Türk tarihi, laik ve dini unsurlar arasında bir tahterevalli mücadelesi oldu.

Erdoğan’ın dehası, tüm dindarları -çoğunlukla yaşlı, kırsal ve daha az eğitimli- geniş bir siyasi koalisyonda bir araya getirmekti. Şu anda Türkiye’nin hiçbir büyük şehrini kontrol etmiyor ve nadiren oyların yarısından fazlasını alıyor. Ancak yarısından biraz fazlası bile, özellikle kuralları kendi lehinize değiştirmeye başlarsanız, size bir demokraside güç vermek için yeterlidir.

Bu sefer farklı olabilir: Cumhurbaşkanlığı seçimleri için yapılan kamuoyu yoklamaları Kılıçdaroğlu’nun Erdoğan’ın biraz önünde olduğunu gösteriyor. Ancak, bu hata payı dahilindedir ve Parlamento’da sandalye elde etmek için paralel bir yarışı davet etmek zordur.

Erdoğan’ın bir beş yıl daha iktidarda kalması Türk ekonomisi için iyi olmayacak ama felaket de olmayacak. Türkiye’deki demografik eğilim, laik modernistleri güçlü bir şekilde destekliyor ve onlar da eninde sonunda oraya gidecekler.