Steve Rosenberg: Navalny'nin Cenazesi Bize Bugün Rusya Hakkında Ne Anlatıyor?

Olayları görüyor ve raporluyoruz. Ancak 24 saat haber çağında gazetecilerin durup nefes alması ve olup biteni anlaması için altın bir zaman yok.

Rusya'nın 24 Şubat 2022'de Ukrayna'yı topyekun işgal etmesinden bu yana TV, radyo ve BBC News internet sitesine aralıksız başvuru yapıyorum.

Ertesi sabah saat 2'de, günün son televizyon canlı yayınından sonra duruyorum ve o anın korkunçluğunu değerlendirmeye çalışıyorum. Aynı şey Alexei Navalny için de geçerli.

Cenazesini kurtarmaya çalışırken ailesinin yaşadığı sıkıntılardan bahsettim; Moskovalılarla ona çiçek hediye ederek konuştum.

Cuma günü Navalny'nin tabutunun Moskova'daki bir kiliseye taşındığını gördüm. Binlerce Rus'un son saygılarını sunmak için sıraya girdiğini gördüm.

Destekçilerinin mezarlığa gitmeden önce cenazeye gül ve karanfil attığını gördüm.

Ancak tabutunun mezara indirildiğini gördüğümde, Navalny'nin ölümü nihayet beni tam anlamıyla etkiledi.

Bugün aralarında Navalny'nin annesi Lyudmila'nın da bulunduğu Ruslar Borisov mezarlığını ziyaret edip mezarına çiçekler bırakırken saygı duruşunda bulunuldu.

Dün gördüğüm olağanüstü manzaraları ve bunların bize bugün Rusya hakkında -eğer varsa- neler anlattığını düşünüyorum.

Muhalif seslere yönelik mevcut baskı dalgası göz önüne alındığında, kaç Rus'un Kremlin'i sert bir şekilde eleştiren bu kişiye veda etmek için dışarı çıkacağı belli değil.

Son günlerde Rusya'nın dört bir yanında Navalnıy'ı anma etkinliklerinde yüzlerce kişi polis tarafından gözaltına alındı.

Kilisenin önünde kuyrukta bekleyen genç ve yaşlı insanlarla konuştuğumda, Navalny'nin ülkelerine daha iyi, daha parlak bir gelecek sağladığına olan inançlarını dile getirdiler.

Özgürlüğü, demokrasiyi ve barışı savundular.

Ardından Ukrayna'nın işgalinden sonra Rusya sokaklarında duyulmayan “Siyasi tutsaklara özgürlük!” çığlıkları yükseldi. Kalabalık şu sloganları attı: ve “Savaşa Hayır!”

İki yıldır kamuoyunun gözünden uzak olan Rusya'nın burada olduğunu fark ettim; Vladimir Putin'i veya Ukrayna'daki savaşı desteklemeyen Rusya, demokrasi istiyor.

Bu, devlet televizyonunda gösterilen Rusya'yla tam bir tezat oluşturuyor: Rusya şiddetle Batı karşıtı, Putin yanlısı, Ukrayna'daki “özel askeri harekât”tan memnun ve ülke içinde otoriterliği benimsiyor.

Aklıma takılan soru şu: Dün yaşananlar Rusya'da liberal demokrasinin sönen yanardağları mıydı, ifade özgürlüğü tamamen sönmeden önce bir “son yaşasın” mıydı?

Burada iktidarda olanlar buna inanıyor olabilir.

Muhalefeti susturmak ve cezalandırmak için tasarlanmış baskıcı yasalar benimseyerek bunu başarmak için kesinlikle çok çalışıyorlar.

Başkan Putin iki hafta içinde Rusya'daki başkanlık seçimlerinde ciddi bir rakiple karşılaşmayacak; onu en sadık eleştirmenleri sandıkların dışında kalacak.

“Heyelan” olarak ilan edilmesi beklenen zaferin ardından yetkililer, Başkan Putin'i ve onun politikalarını son derece popüler olarak gösterecek ve onu eleştirenleri Rus kamuoyunun bir azınlığı olarak değerlendirecek.

Ama olay şu. Bana söylenene göre, ona oy veren Ruslar, bunu onun politikalarından ya da Rusya vizyonundan heyecan duydukları için yapmıyorlar; başka alternatif görmüyorlar.

Kremlin'in tüm ciddi rakiplerini siyasi sahneden uzaklaştırarak başarmak istediği şey buydu.

Bay Navalny'nin cenazesinin olduğu gün Moskova sokaklarında gördüğüm şey çok farklıydı: Rus halkının bir kesimine Rusya için alternatif bir vizyonla ilham veren bir politikacıya gerçek destek.

Bay Navalny öldü. Ancak bu insanlar için farklı bir Rusya arzusu oldukça canlı.