Dendritik plak ve “şarap gözyaşlarının” ortak noktası nedir?

Dendritik boyama, bir alt tabaka üzerine yayılmış boya üzerine mürekkep ve alkol karışımının bırakılmasını ve dallanma, ağaç benzeri desenler üretilmesini içeren sanatsal bir tekniktir. İki fizikçi şimdi bu karmaşık şekilleri ve modelleri oluşturmak için temel akışkanlar dinamiğini analiz etti ve bulgularını şu şekilde açıkladı: Yeni kağıt Ulusal Bilimler Akademisi Nexus Bildirilerinde yayınlandı.

“Ressamlar benzersiz kompozisyonlar oluşturmak için sıklıkla akışkanlar mekaniğini kullandılar” ortak yazar Elliott Fried dedi Japonya'daki Okinawa Bilim ve Teknoloji Enstitüsü (OIST). “Bunu şununla gördük [Mexican muralist] David Alfaro Siqueiros, Jackson Pollock ve Naoko Tosa bunlardan birkaçıdır. Laboratuvarımızda akışkan özelliklerinin nihai sonucu nasıl etkilediğini anlamak için teknik teknikleri yeniden üretiyor ve üzerinde çalışıyoruz.”

Fried, sanatçıların çalışmalarında akışkan dinamiği nasıl kullandıklarıyla ilgilenen birçok akademisyenden biri. Örneğin, Meksika Ulusal Özerk Üniversitesi'nde fizikçi olan Roberto Zenit, birkaç yıldır bu teknolojilerde çalışan akışkanların fiziğini inceliyor ve sanatçıların, bilimi zamansız sanat yaratmak için kullanan “sezgisel fizikçiler” olduğu sonucuna varıyor. Siqueiros'un “enine çizim” tekniği.

Bu teknik, yatay bir yüzeye boya katmanlarının dökülmesini ve daha kalın bir sıvının daha hafif bir sıvının üzerine katmanlanmasıyla çiçeklerin, kabarcıkların ve diğer şekillerin zamanla oluşmasına izin verilmesini içerir. Bu oluşturur Klasik istikrarsızlık Çünkü ağır sıvı hafif sıvıyı itecektir. Zelenit ayrıca Max Ernst, Oscar Dominguez ve Remedios Varo gibi sanatçıların tercih ettiği, plastiği yırtıp ağaç benzeri yapılar oluşturmadan önce bir yüzeyi boyayıp esnek bir plastik katmanla kaplamayı içeren “dekalkomanya tekniği” üzerinde de çalıştı. .

Pollock'a gelince, noktacılık tekniklerinde ustalaşmadan önce “uçan ip” veya “uçan katener” tekniğini erken dönemde kullanmıştı. Boya, dikey bir tuval üzerine atılan çeşitli yapışkan iplikler oluşturur. Damlama tekniği, yere düz bir bez sermeyi ve ardından üzerine boya dökmeyi içerir. Bazen doğrudan kutudan döküyordu. Bazen bir sopa, bir bıçak ya da bir fırça kullanıyordu; Bazen şırınga kullanıyordu. Sanatçı çalışırken genellikle tuvalin etrafında “ritmik” hareket eder. Yöntemi fizikçileri uzun süre büyüledi, şunun da gösterdiği gibi… Çevreleyen tartışma Pollock'un resimlerinin kanıt gösterip göstermediği sorusu Fraktal desenlerden.

2011 yılında fizikçiler Pollock'un kullanımını incelediler… “Dönüşüm istikrarsızlığı” Resimlerinde viskoz bir sıvının nasıl kendi üzerine kıvrılmış bir ip gibi katlandığını matematiksel olarak anlatıyor. Soğuk akçaağaç şurubunu dökün Krep üzerinde. A 2019 çalışması Pollock'un efektlerinin büyük çoğunluğunun, sanatçının sarmal istikrarsızlığından etkili bir şekilde kaçınması nedeniyle üretildiğini buldu. 2023 yılında araştırmacılar Takviyeli öğrenmeyi kullanır Dönme istikrarsızlığını bastırmak yerine bundan yararlanmak ve bu yöntemi, 3D ve 4D yazdırma için çok yönlü bir yöntem olan doğrudan mürekkeplemeye uygulamak. Yeni yaklaşımlarının uygulanabilirliğini kanıtlamak için kurabiyeyi çikolata şurubuyla bile süslediler.

Fried ve ortak yazar, yine OIST'ten San Tou-chan, bu önceki çalışmanın yanı sıra ses dalgalarıyla çağrıştırıcı çizimleri ve yüksek hızlı videoda nasıl hareket ettiğini kaydeden Tosa ve Akiko Nakayama gibi çağdaş sanatçılardan ilham aldı. . Nakayama, gerçek zamanlı dendritik resimler oluşturmak için alkolle karıştırılmış çok renkli mürekkeplerle çalışıyor ve benzersiz şekiller ve dokular yaratmak için temel akışkan dinamiğinden yararlanıyor. Yazarlar, “Dendritik boyama, ince sıvı filmlerin reolojik olarak karmaşık ortamlar üzerinde buharlaşması, difüzyonu ve desen oluşumunu içeren ilginç ama önemsiz olmayan bir sorun teşkil ediyor” diye yazdı.