Betelgeuse’un titreşimleri, patlamasının çok uzakta olmadığını gösteriyor.

Orion’u bu yıl Güneş’in arkasında kaybolmadan önce gördüyseniz, Betelgeuse’nin alışılmadık parlaklığını fark etmiş olabilirsiniz. Gökbilimciler bu parlaklıkla ne yapacaklarından emin değiller, ancak bir ekip, yalnızca yaşamının karbon yakma aşamasında değil, aynı zamanda bu aşamanın sonuna yaklaştığı sonucuna varmak için çeşitliliğindeki eski kalıpları yeniden yorumladı. Eğer öyleyse, komşu kırmızı dev birkaç on yıl içinde hayatının sonraki aşamalarını geçebilir ve bu makaleyi okuyan insanların hayatlarında patlayabilir.

Hiç şüphe yok ki Betelgeuse, oldukça gelişmiş bir kırmızı dev olarak, bir gün çekirdeğinde çökerek parlaklığı dolunayla karşılaştırılabilir bir ışık yaratan bir süpernovaya dönüşecek. Astronomik standartlara göre bunun yakında olacağını bilsek de, insan zaman ölçeklerinde aynı tanımı hak edip etmediği tartışılacak.

Geleneksel görüş, Betelgeuse’nin zirvesini yaklaşık 100.000 yıl boyunca havaya uçurmayacağıdır; O zamana kadar binlerce nesil astronomu hüsrana uğrattı. Bazı kanıtlar bunun bir milyon gibi göründüğünü öne sürüyor. Ancak, gönderilen makalenin ilk versiyonu Royal Astronomical Society’nin Aylık Bildirimleriancak hakem incelemesini tamamlamadı, tamamen farklı bir sonuca vardı.

Tüm yıldızlar hidrojen atomlarını helyuma dönüştürmeye başlar ve bunu hayatlarının büyük bir bölümünde yaparlar. Sonunda, çekirdeklerindeki hidrojen tükenir ve orada helyumu karbona dönüştürmeye başlarlar, ancak hidrojen füzyonu bir süre daha devam edebilir. Karbon daha sonra neon, sodyum ve magnezyuma dönüşür; bu, karbon yanması olarak bilinen bir işlemdir, ancak atomların oksijende tutuştuğu kimyasal işlemle hiçbir ortak yanı yoktur.

Süpernova patlamaları yalnızca neon, oksijen ve silikonun art arda füzyon turlarından sonra meydana gelir, bu nedenle Betelgeuse’un büyük gününe kadar olan süreyi tahmin etmek için hangi aşamada olduğumuzu bilmemiz gerekir. Bir ön baskıda, Tohoku Üniversitesi’nden Dr. Hideyuki Sayo ve ortak yazarlar, Betelgeuse’un sadece karbon yakmakla kalmayıp, tükenmeye başladığını söylüyor.

Ömrünün sonuna yaklaşan diğer yıldızlar gibi, Betelgeuse de titreşerek, parlaklıktaki eşlik eden değişikliklerle şişmesine ve büzülmesine neden olur. 185, 230, 420 ve 2200 günlük düzenli döngüler ve diğer daha az öngörülebilir değişiklikler izlendi. 2019-20’deki büyük kesinti kısmen toz salgınından kaynaklandı, ancak aynı zamanda birkaç turun çakışmasını da içeriyordu.

Makalenin durumu, titreşim periyotlarından hangisinin periyodu yıldızın yarıçapı ile içsel olarak ilişkili olan radyal temel mod (RFM) olduğu sorusuna dayanmaktadır. Yazarların iddia ettiği gibi RFM, diğerlerinin düşündüğü gibi 420 günlük bir döngü yerine 2.200 günlük bir döngüyse, o zaman Betelgeuse düşündüğümüzden daha büyük olmalı. Kütlesi bir yıldız için böyle bir boyut – belki de Güneş’in yarıçapının yaklaşık 1.300 katı – karbon yakma aşamasının sonuna yaklaştığını gösterir.

Karbon yakma aşaması sona erdiğinde, son birkaç on yıl uzakta olacak. Yazarlar, Betelgeuse’un son karbon füzyonuna ne kadar yakın olduğunu söylemenin mümkün olmadığını, ancak oyunun birkaç bin yıl süren bir sürece geç kalmış olmasının, aradan çok uzun zaman geçemeyeceğini gösterdiğini belirtiyor.

Betelguese’nin boyutuyla ilgili tartışmayı çözmek kolay gibi görünebilir, ancak mesafesi hakkında büyük bir belirsizlik var. Dünya’dan 530 ışıkyılı uzaklıkta çok büyük bir yıldız mı yoksa 900 ışıkyılı uzaklıkta çok büyük bir yıldız mı olduğunu belirlemenin zor olduğu kanıtlanmıştır.

Süpernovalar, galaktik mahallelerindeki gezegenlerde önemli hasara neden olabilir ve geçmiş yok olma olaylarının olası nedenleri olarak kabul edilmiştir. Bununla birlikte, en yakın tahminde bile, Betelgeuse herhangi bir zarar vermeyecek kadar uzakta olmalı ve bize 1604’ten bu yana galaksideki ilk süpernova hakkında genel bir bakış sunuyor. Korkmamız gereken tek şey destansı bir havai fişek gösterisini kaçırmak göster. .

Çalışma sunuldu Royal Astronomical Society’nin Aylık Bildirimleri Şu anda şu adreste mevcut: ArXiv.org.