Ülkeler Neden Başarısız Olur, ABD Versiyonu: Gezegensel Para: NPR

Yazarın notu: Bu bir alan Gezegen parasıBülten. yapabilirsin Kayıt Olun.

Chip Somodevilla / Getty Images

Chip Somodevilla / Getty Images

Açılış gününe yaklaşırken, Kongre Binası ayaklanmasından tam iki hafta sonra, Amerikalılar eşiğindeler. hakkında Yirmi bin Ulusal Muhafız askerleri yarın güvenliği sağlayacak; Irak ve Afganistan’dan daha fazla asker. Siyasi durumumuz sallantıda ve kurumlarımız kendilerini zayıf hissediyor. Kötü bir Tom Clancy romanında yaşıyor gibiyiz. Tom Clancy’ye ulaşamadık, bu yüzden öğretmenleri aradık Milletler neden başarısız yerine. İsyanın bir işaret olup olmadığını öğrenmek istedik Bizim Ulus başarısız oluyor ve eğer öyleyse bu konuda bir şeyler yapabiliriz.

Kitabı Chicago Üniversitesi’nden ekonomist James Robinson ile birlikte yazan MIT ekonomisti Darren Asemoğlu, “6 Ocak’ın başarısızlık günü olduğunu sanmıyorum” dedi. “Neden 6 Ocak’a kadar sürdüğünü merak ediyorum.”

Onlarca yıllık ekonomik araştırmaları çizen, Milletler neden başarısız Siyasi kurumlar – kültür, doğal kaynaklar ya da coğrafya değil – neden bazı ülkelerin zengin ve diğerlerinin fakir olduğunu açıklar. Bunun güzel bir örneği Kuzey Kore ve Güney Kore’dir. Seksen yıl önce, ikisi neredeyse ayırt edilemezdi. Ancak bir iç savaştan sonra, Güney Kore pazarları ve nihayetinde demokrasiyi kabul ederken, Kuzey Kore komünizme döndü. Yazarlar, Güney Koreli şirketlerin Kuzey Kore’den bu kadar zenginleşmesinin nedeninin açıkça bu olduğunu savunuyorlar.

Güney Kore gibi ülkelerde Asemoğlu ve Robinson “kapsayıcı şirketler” olarak bilinirler – temsilci yasama organları, iyi devlet okulları, açık pazarlar ve güçlü patent sistemleri. Kapsayıcı kurumlar insanlarını eğitir. Altyapıya yatırım yapıyorlar. Yoksulluk ve hastalıkla savaşıyorlar. Yeniliği teşvik ederler. Kuzey Kore, Venezuela ve Suudi Arabistan gibi küçük elit gruplarının devlet gücünü kendi amaçları için kullandığı ve yolsuzluk, işe alma-arama veya insanların acımasızca zorlanmasıyla büyüdüğü ülkelerde bulunan “maden çıkarma şirketlerinden” çok farklılar.

Asemoğlu ve Robinson tarafından yazıldığında Milletler neden başarısız Yaklaşık on yıl önce, Birleşik Devletler’i kurumsal bir başarı öyküsü olarak kullandılar. Köleliği, Yerli Amerikalıların soykırımını ve İç Savaşı kabul ediyorlar. Ancak, özgür ve adil seçimlerin ve dünyaca ünlü üniversitelerin olduğu bir aydınlanma yaratığıdır; Göçmenler için sığınma, yeni fikirler ve yeni iş modelleri; Ve daha fazla eşitlik için toplumsal hareketlere cevap verebilecek bir ülke. Neyse ki Amerika Birleşik Devletleri ve ekonomisi için onu oluşturan şirketler helva akışına sahip.

Peki, neredeyse on yıl sonra, Asemoğlu ve Robinson şimdi Amerikan şirketleri hakkında ne düşünüyor? Asemoğlu, “Amerikan şirketleri gerçekten izole edilmiş durumda ve onları önümüzde yeniden inşa etmek gibi çok zor bir görevimiz var” diyor. “Bu tehlikeli bir zamandır.”

Oops.

Asemoğlu ve Robinson, ciddi ekonomik sorunlarla başa çıkmadaki siyasi başarısızlığımıza yanıt olarak Amerika Birleşik Devletleri’nde liberal demokrasiye karşı yükselen muhalefet dalgasını görüyorlar. Onların görüşüne göre, şirketlerimiz daha az kapsayıcı ve ekonomik büyümemiz artık nüfusun daha küçük bir kesimine fayda sağlıyor. Son yirmi yılda yapılan bazı mükemmel ekonomik araştırmalar bunu doğruluyor. Çoğu için ücret artışı Durağan. Sosyal hareket Çöktü. İşgücü piyasamız var İkiye bölünmüş, Üniversite mezunları gelişir – ve diploması olmayanlar şanslarını azaltır Otomasyon Ve Çin ile ticaret Bir zamanlar onlara iyi bir ücret ve kredi veren milyonlarca işi yok etti.

Medya manzaramızın dönüşümü gibi faktörler rol oynasa da, Asemoğlu ve Robinson bu ekonomik değişimlerin ve siyasi kurumlarımızın bunları yakalayamamasının büyüyen kültürel ve politik bölünmelerimizin birincil nedeni olduğuna inanıyor. Asemoklu, “Büyük paranın veya aldatılmış kitlelerin etkisi olduğunu düşünen bazı solculara karşı, meşru şikayetler dizisinin haklı olduğunu düşünüyorum” diyor. “Amerika Birleşik Devletleri’ndeki işçi sınıfı insanları ekonomik ve kültürel olarak marjinalleştirilmiş durumda.”

Robinson, “Trump bu eksiklikleri geleneksel partilerin anlayamadığı şekilde anladı” diyor. “Ama bunların hiçbirine bir çözümü olduğunu sanmıyorum. Popülist siyasi başarının çözüm gerektirmediği Latin Amerika’daki popülist deneyime benzer bir şey gördük. Hugo Chavez veya Juan Peren’in bunlara bir çözümü var mıydı? Sorunlar mı? Hayır, ama sorunları parlak bir şekilde siyasi amaçlar için kullandılar.” “

Asemoğlu ve Robinson için daha fazla demokrasi, siyasi ve ekonomik sorunlarımızın cevabıdır. İçinde Muazzam bir çalışma 1960’tan 2010’a kadar 175 ülkeden demokratikleşmiş ülkeler, uzun vadede kişi başına GSYİH’da yüzde 20’lik bir artış buldular.

Ulusal durgunluğa doğru kaymamızı nasıl durdurabileceğimiz sorusuna Asemoklu, siyasi liderlerin geride kalanlara odaklanmaları ve onlara organizasyonda bir ayak ve rol vermeleri gerektiğini savunuyor. Politika değişiklikleri ve doğal olarak iyi işler ve paylaşılan refah yaratan kamu yatırımı yaratan “iyi işler” gündemini savunuyor (Daha fazlasını buradan okuyun). Robinson, alıntı yapıyor İş Harvard siyaset bilimcisi Robert Putnam, siyasi ve kültürel farklılıklarımızı aşmanın ve siyasi kabilelerimizin ötesinde yurttaşlarımızla bağlantı kurmanın yollarını bulmamız gerektiğini savunuyor.

Asemoğlu, “Hala bir şeyleri değiştirebileceğimiz bir noktadayız” diyor. “Ancak bu sorunları tartışırsam, şirketlerde büyük bir düşüş göreceğiz. Çok hızlı olabilir.”

Kitaplarını düzenlemek zorunda kalmamalarını umuyoruz.

Bu haber bülteni bölümünü beğendin mi? Gelen kutunuzda daha da iyi görünüyor! yapabilirsin Kayıt Olun.