Tekne okulunda öğrendiklerim: Erin Sullivan’ın kıdemli sütunu

Bunu yazmak için oturdum, aklıma gelen her şeyi Sünger Bob tekne okulunda gazetesine bakıyor Bayan. Puff boş belgeye baktı ve “Teknecilik okulunda öğrendiklerim…” diye düşündü – bütünlüğümü yansıtan Bayan Puff yönetici öğretmenim Matt Ticando hariç. Son dört yılın hayatı.

Lisedeyken kendime çok güveniyordum. Okul çok zor değildi, arkadaşlarım vardı, hobilerim ve hobilerimle ilgileniyordum ve zamanımı hep iyi arkadaşlarla geçirdim. Gerçekten zorlanmadım ve çok iyi bilmiyordum.

Her zaman Pennsylvania’dan büyük bir doğu kıyısı şehri kiralamayı düşündüm ve geriye dönüp baktığımda, bunun “yaptığım” anlamına geleceğini düşünüyorum. Devlet okuluna gitmek için çok iyiyim! İspanyolca sınıfımdan Portekiz’in Güney Amerika’da olduğunu düşünen kız oraya gidiyor. Bir yerde voleybol oynayacağım çünkü nasıl yapacağımı biliyorum ve her şeyi planlamam gerekiyor.

Tekrar kendim okumak dayanılmaz görünüyor. Ah, bir lise son sınıf öğrencisinin masumiyeti. Birkaç okulun FAFSA raporuyla çabucak suratıma tokat yedim ve ̶P̶e̶n̶n̶ S̶t̶a̶t̶e̶ tekne okulundan başka seçeneğim yoktu. Acınası küçük gözyaşlarımı döktüm ve kısa süre sonra Ağustos 2018’de Etherton Hall’a transfer edildim. Ailem beni Pollock ve Shortlitz’in köşesinde gördü ve atış süresini başlatmak için Thomas 100’de yalnız yürüdüm. Etrafım yalnız olan başkalarıyla çevriliydi ve bu da yalnızdı. Şimdi ne var?

İlk dönemim benim için çok fazla sevgi değildi. okul Zor mu? Oradayım… Meydan okuma bitti mi? İşime pek dikkat etmiyorum, zamanımı nasıl organize edeceğimi bile bilmiyorum, her sabah çift kişilik XL yatakta buzdolabı olmadan uyanıyorum, Cuma günü bana gelmesi gereken 265 safra sorununu düşünüyorum. Bu artık voleybol oynamadığım anlamına gelmiyor. İnce D3 hayallerim güçler tarafından ezildiğinde soğuk hindiden ayrılmak zorunda kaldım (Federal Öğrenci Yardımı). Çok bayat görünüyor ama salata günlerimde kim olduğumun en büyük parçalarından biriydi.

Yani düşündüğüm kadar zeki değilim, artık bir atlet değilim, arkadaş edinmek zor ve yurdumdaki herkes saçlarını duş duvarlarına yapıştırıp orada bırakıyor. Maaş seviyemin düşük olduğunu düşündüğüm suya basmadım. Nasıl bir oda.

Yeni yıl beni gerçekten cehennemde büyümeye zorladı. Ben State, kim olduğunuzu ve ne istediğinizi öğrenebileceğiniz yerdir. Üniversite parkına yaklaşık 40.000 kişi katılıyor, bu yüzden kendi başınıza kalmazsanız kimse katılmaz. Kimin baskısı altında kalacaksın? Var olduğunu düşündüğün parçaların olmadan sen kimsin? Çok geçmeden, düşündüklerimdeki bu faktörlerin beni ve diğerlerini benim hakkımda hissettirdiğini keşfettim. Merkezinizde gerçekten kim olduğunuzu ancak siz tanımlayabilirsiniz. Diğer her şey sadece kim olduğunuza ve bunu nasıl yaptığınıza göre önemlidir. Ben State beni derinlere kadar yüzmeye zorlamasaydı asla tıkırdamazdı.

İkinci yılımın sonbaharında Onward State’e katıldım. Yazın doğum günüm için yeni bir kamera aldım ve onun ne kadar yetenekli olduğunu görmeye hazırdım. Irving’s Foundation’da Anthony Colossi ve Rhine Kaylee ile röportaj yaptım ve gerisi tarih oldu. Lexington House apartmanında Hope Tomato ile ilgili ilk topluluğuma gittim ve sanırım polis gelene kadar 45 dakika sürdü. Gerçekten bir film.

Bu mübarek blog sayesinde en iyi arkadaşlarımdan bazılarını buldum. Benden çok farklı insanlar, ama bizim için çok yaygın. Matt DiSanto, Hope Damato, Michael Tauriello, Will Pegler, Ryan Parsons, Mackenzie Cullen, Ryen Gailey ve daha birçok personele, burada geçirdiğim kısa süreyi kendimi kelimelerle ifade etme yeteneğimden daha iyi hale getirdikleri için teşekkür etmek istiyorum. Ben bir fotoğrafçıyım ve yazar değilim. Kimse olmadan benim olduğum kişi olamazsın. İleri Durum ile gördüğüm şeyleri veya yaptığım şeyleri fırsatlar olmadan göremem. Böyle özel olayları kapatabileceğimi hiç düşünmemiştim, böyle özel insanlarla sadece omuz silkebilirim (Aham, Gale Sanderson)

Anılarıma ve nostaljime çok dikkat eden biriyim. aylık yapmayı severim Spotify çalma listeleri 30 gün boyunca kafamı vurdum, böylece bir yıl sonra onları duyabilir ve yağmurda Tyson Binası’ndaki bakteriyel patojen oluşumu hakkında neler olduğunu derinlemesine düşünebilirim. Her şeyi bir hata yapılmış olabileceğinden daha sevgiyle hatırlıyorum, ama sanırım tam tersi olmaktansa böyle olmayı tercih ederim. Çocukluğunuza dönüp baktığınızda, Ekim ayının erken saatlerinde otobüse bindiğinize ya da annenizle markete gittiğinize dair belirsiz bir anınız var. Küçük şeyler hakkında yeterince uyanık olursam, kendime bu anıları verebileceğimi hayal etmeyi seviyorum. birini yapmaya meyilliyim Jimmy Neutron beyin patlaması/Raven’ın görüş süspansiyonu bununla ilgili Gece sınavına giderken etrafıma bakın, haftalarca midemi ağrıtıyor, böylece geriye bakıp ne olduğunu veya nasıl hissettiğimi hatırlayabiliyorum. Tabii ki uzun gecelerimi ve arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları hatırlayacağım ama aradaki anlara dalmanın çok önemli olduğunu düşünüyorum.

Ben State’e geldiğimde kendimi kaybetmiş gibi hissettim. Son işimde çok rahattım ve nasıl düzelteceğimi neredeyse bilmiyordum. Kim olduğumu yeniden düşünmeye ve yeniden tasarlamaya zorlandım, bu da kendim hakkında sahip olduğumu bilmediğim parçaları bulmama yardımcı oldu. Ama bu kadar rahat oldukları için kim kendini suçlayabilir ki? Bundan sonra ne olacağı konusunda çok depresyondaysanız, şu anda sahip olduklarınızdan asla zevk alamayacaksınız. Arada hatırlayabildiğiniz anlar ayırın. Büyük peygamber Ferris Fuller’ın dediği gibi: “Hayat çok hızlı hareket eder. Arada bir durup etrafa bakmazsanız, onu özleyeceksiniz.

O yüzden rahat ol. Bir süre burada olacaksın. Tekne Okulu size bilmediğiniz bir hayata genel bir bakış sunacaktır.