Fotoğraflarda: Martin, Türkiye’de bir ormanda bir saksı

Yaklaşık 26 yıl önce 71 yaşındaki Şehmus Erkinoğlu, memleketi Martin’in güneyindeki kıraç arazi için bir şeyler yapmaya karar verdi. Alandaki kalıntıları kaldırarak başladı, ardından su boruları döşedi ve sonunda fidan dikti. Bugün site, yaklaşık 11.000 ağaçlık küçük bir orman içeriyor ve yakındaki alanlara binlercesi dikiliyor. (Murad Bargain / MEE’ye ait tüm resimler)

Erkinoğlu, kendi döneminde ücretsiz ağaç yetiştiriyor. Her gün güneş çıktığında ağaçlara yöneldiğini ancak yağmur yağdığında çalışmaktan kaçındığını söylüyor. Yıllar içinde, bölgedeki doğal kaynaklardan yaklaşık 50 kuyu inşa etti. Suyu yarattığı orman için kullanıyor. “Ondan para kazanmıyorum ama beni mutlu ediyor. Ağaçlar meyve verdiğinde insanlar buraya geliyor. Meyveyi yiyorlar, ağaçların altına oturuyorlar ve eğleniyorlar.” Diyor.

Eski kamyon şoförü Martin’e, 11.000’i aynı ormanı oluşturan 20.000 ağaç diktiğini, diğerleri ise şehrin farklı bölgelerinde toplandığını söylüyor. Ayrıca komşu köylere ağaç dikti ve yetiştirdiği toplam sayının 30.000’in üzerinde olduğunu tahmin ediyor. İnsanların refakatinden çok ağaçların refakatini tercih ettiğini söyleyince Erkinoğlu’nun başkalarına mutluluk getirmesinin tadını çıkarıyor. “İnsanlar öldüğünde, öbür dünyada paralarını alamazlar, ancak yaptıkları iyilik onlarla birlikte gelir.”

Genç bir adam olan Erkinoğlu, kamyon şoförü olarak çalıştı, Türkiye’yi dolaştı ve Irak, Suudi Arabistan ve diğer Ortadoğu ülkelerini gezdi. Kendisine çam fidanı veren bazı Türk yetkililerin yardımıyla biriktirdiği parayı ağaçların bakımı için kullanıyor.

Çevreciler, sanayileşme ve kentleşmenin ülkenin çevresini etkilediği ve yeşil alanların yok olduğu konusunda uyarıda bulundu. Türk hükümeti var Ulusal Orman Günü gibi projeler, ülkedeki orman sayısının artırılması amacıyla her yıl 11 Kasım’da başlatılıyor, ancak Türkiye’nin kuzeybatısındaki Kazdağları gibi bölgelerde hükümet destekli ormansızlaşma eylemcileri aynı anda karşı çıkıyor. Yerel halk ve çevre aktivistlerinin itirazlarına rağmen, oradaki yetkililer uluslararası madencilik şirketlerine bölgede altın ve bakır elde etmeleri için ruhsat verdi.

Erkinoğlu, hayatının geri kalanında bekardı ve ebeveynleri vefat ettikten sonra hiç kimse ‘hayatına girmek’ istemedi. Evli ve çocuklu altı kardeşi olduğunu ve servetlerini torunlarına devredeceklerini anlatıyor. Bunun yerine ağaç dikerek tüm insanlar için bir gelenekten daha fazlasını istiyor. “Binlerce insan yazın ağaçlardan meyve yemeye geliyor” diyor. “Elbette hepimiz bir gün öleceğiz ama o zamana kadar mutlu olmak istiyorum, başkalarını mutlu etmek istiyorum, arkamda kalıcı bir şey bırakmak istiyorum.”