Bir yöneticinin iş günlüğü yalnızca doğru kelimeleri bulmalıdır

19:00: Resul, gelinlikler için kumaş numuneleriyle alt kata gelir. Önümüzdeki yaz sürüsüne yeni katıldığım Emanu-El Tapınağı’nda evleneceğim. Kuzey Amerika’daki en eski Yahudi Reformu cemaatlerinden biridir. Sinagogun mimarisi, resepsiyonu yaptığımız Metropolitan Club’ın içi kadar etkileyici. Olduğum gibi, ya da öyle söylendi. Bu nedenle elbise böyle olmalı. (Şık ve sinirli derim) Neyse ki stilist, ailesini uzun süredir tanıyan Zach Posen.

Salı

sabah 7:30: Nişanlım Aaron Goldstein ve ben her sabah birlikte yürümeye çalışıyoruz çünkü günün geri kalanında birbirimizi sık sık görmüyoruz. Aaron bir hedge fonu için çalışıyor ve kamuya açık olmayan bilgilerin paylaşılmamasını sağlamak için ben evden çalışırken ofiste çalışıyor. Bugün East River Promenade’ye gitmeden önce Black Star Bakery’de bir kahve içmek için mola veriyoruz.

sabah 10: Yeni bir işe başlarken, ilk maddelerimden biri, neyse ki zaten iyi durumda olan şirketin kriz yönetimi planını gözden geçirmekti. Eski işimde, bir veri ihlali, #MeToo olayı, çeşitlilik ve dahil etme sorunları veya başka bir şey durumunda rafa kaldırılacak kurumsal kural kitapları geliştireceğiz. Açıkçası bunu yapmayan şirketler sahtedir. 21. yüzyılın güzel yanlarından biri de halkın Amerikan şirketlerinden hesap sorması. Şirketiniz ne kadar büyük olursa olsun, insanlar hata yapar ve yapabileceğiniz tek şey hazırlık yapmak, tarihin doğru tarafında durmak ve hemen harekete geçmektir.

16:00: Taşınan şirkette bir FaceTime kontrolü, Aaron ve benim şehir merkezindeki yeni bir daireye taşınmamıza yardımcı oluyor, bu biraz daha fazla hassasiyet gerektirir. Üniversiteden mezun olduğumda, galerilerin ve müzayede evlerinin ürkütücü atmosferinden uzaklaşmak için sanatçılarla gençlik toplantıları düzenlemeye başladım. Ayrıca bir sanatçı veya satıcıyla olan kişisel ilişkim nedeniyle kendimi de toplamaya başladım. Koleksiyonum, Toyin ve Leonor Finney gibi ikili olmayan sanatçıların, Robert Carter gibi renkçilerin veya 15 yaşındayken Paris’te satın aldığım Josephine Baker’ın bir resmi de dahil olmak üzere siyah temalı sanat eserlerinin bir karışımı.

Öğleden sonra 6.30: New York’taki en eski bağımsız okullardan biri olan Harbor Science and Arts Charter School ile yönetim kurulu toplantısı. Boys & Girls Harbour’un kurucusu Anthony Drexel Duke, ben kızlığımdan beri tanıdığım biriydi ve babam okul yönetim kurulu başkanıydı. Y kuşağına ait bir perspektif sunmak için oradayım, bu benim alıştığım bir rol.

20:00: Harun kapıdan girer ve ona en az bir saat tüm dikkatini göstermeye çalışır. Bununla birlikte, e-postam patlıyor ve bütün gün evde olmama rağmen, Aaron mahalle kasabı Ottomanelli Brothers’tan file au poivre pişiriyor (lütfen yargılamayın).

Çarşamba

05:30: Kardeşimin Noel için bana verdiği ev çalışma masasında uyandım ve dün gece dönerken kafamda olan 15 e-postayı gönderdim. Yirmili yaşlarımdayken uyumama gerek yoktu ama bu artık doğru değildi. Neyse ki, son zamanlarda danışmanlık yaptığım zamana kıyasla fazladan bir enerjim vardı, sabahları kendimi sık sık bilgisayara çekecektim. Danıştığınızda, tavsiyelerde bulunduktan sonra sihri nadiren görürsünüz, oysa evde olmak projenin yaşam döngüsü boyunca orada olmak anlamına gelir.