Bahar humması yolda tümseklerle karşılaşabilir

Geçen gün, yabani bir hindi yiyen gördüm ve gösterdiği kadar netti, bu genellikle hindi üreme mevsiminin habercisiydi, ancak bu davranış için çok erkendi. Eminim Gobler’ınki muhtemelen hüsnükuruntu ve benim gibi bahar hummasından mustarip olduğundan hiç şüphe yok.

İlkbaharda yapılacaklar listemin başında, Cass City’den Caro’ya kadar düzenli bir hızlı su kaynağına sahip en sevdiğim yer olan yakındaki Cass Nehri’nde kano yapmak var. Bir kez daha denemek için sabırsızlandığım tek kişilik bir kanom var.

Tipik bir kış ve bahar mevsimine göre eğlence genellikle Nisan ayının başından ortasına kadar başlar, ancak daha önce kıyılarda kar olmasına rağmen Mart ayının başlarında bir gaz teknesinde bulundum. Nehirdeki keskin virajlarda meydana gelebilecek olağan buz sıkışmalarının ne zaman tamamen kırıldığını ve nehir boyunca serbestçe aktığını bilmek önemlidir.

Bir yayı kaçırdım, seçilen iniş yerinden bir veya iki mil uzakta kürek çektiğimizde, kürekçi arkadaşım ve ben göz alabildiğine uzanan büyük bir buz bloğuyla karşılaştık. Bir kanoyu geniş bir buz sıkışması üzerinde sürüklemeye çalışmak akıllıca veya güvenli bir seçenek değildir.

Çok güçlü bir yay akıntısı, akıntıya karşı kürek çekmeyi imkansız hale getirdi, bu yüzden karaya çıkıp kanomuzu çok dik, sık ağaçlıklı ve çalılık bir kıyıya sürüklemekten başka çaremiz kalmadı. .

Sonra yarım millik taşıma, çamurlu, neredeyse diz boyu, sürülmüş bir alandı ve en yakın yola kanoyla gittik ve her tökezlediğimizde daha da ağırlaştı. Yolun kenarında kanoyla kimin kalacağını (ve iyileşeceğini) ve bir sonraki köprüde park etmiş aracımızı almak için kimin iki mil yürüyeceğini görmek için yazı tura attık. Yazı tura atmayı kaybettim ve nehirdeki tüm buz sıkışmalarının gittiğinden emin olmak için yeterince uzun süre beklemeye çok dikkat ettim.

Ancak, Cass Nehri’nden aşağı her zamankinden daha erken yelken açmayı umuyorum, ama bekleyip görmek akıllıca olacak. Ve sonra, şimdiden sabırsızlıkla beklediğim hindi bahar mevsimi hızla yaklaşıyor.

Michigan’ın kararsız bahar havası nedeniyle, Nisan ayının erken hindi mevsimini her zaman bir bayram ya da kıtlık olarak görmüşümdür.

Hava uygunsa, gobblers bir tarihle, herhangi bir tarihle ilgilenir, çünkü tavuklar biraz ilgi göstermeye başlarken, daha sonraki (Mayıs) hindi mevsiminde, gobblers zaten belirtilen hurmalara sahiptir. “tavuk” olmak.

Arama girişimlerime ne zaman ve ne zaman cevap verirlerse, bunun çoğunlukla sessizlik olduğunu gördüm. Öte yandan, erken dönem yutkunanlar, serenat yapan Romeo’lar gibi ses çıkarırlar ki bu, özellikle tepkilerinin sizin seviyenize yaklaştığını hissettiğinizde, dinlemesi bir buçuk heyecan vericidir.

Bir örnek, erken sezonda hindi avladığım zaman. O açılış sabahı, berrak mavi gökyüzü, neredeyse ılıman sıcaklıklar ve çok sesli yaban hindileri ile güzel bir bahar gününe dönüştü. Çok geçmeden, birkaç kriko (genç erkek hindiler), çok çirkin ve hırpalanmış görünümlü köpük kauçuk bir tavuk olan tavuğumu terliyor, bayılıyor ve yelpazeliyordu – ama krikolar umursamadı. .

Kuşlardan birini vurmak için pek çok fırsatım oldu, ancak hızla gelen olgun bir “tom” un derin vıraklamalarını duyabiliyordum ve krikoların yanında bir tavukla flört etmesinden pek memnun değildim (aslında gobblers vurdum ve krikolar geldi) yakından ve son atışım (Ancak, yere düşen kuşa görünüşte kinci bir şekilde vurmaya başlayın, şüphesiz önceki zorbalığın intikamı olarak).

Bu gobbler ortaya çıktı ve yelpazesini göstermeye başladı ve av tüfeği menziline girmeye başladığında güneş ışığında güzel ve çeşitli bir manzaraydı. Başı ve boynu küçük bir ağaç gövdesini geçmek zorunda kaldı ve ben tetiği kucaklamaya hazırdım.

Tam o sırada yanımda bir dalın çıtırdadığını duydum ve sağ gözüm içgüdüsel olarak tüfeğin namlusuna odaklanmaktan doğrudan bir geyiğin şaşkın yüzüne kaydı. Kafatasından çıkan kadifemsi çıkıntıları olan ve kirpiklerini sayacak kadar yakın olan bir boksördü.

Görüntünün kendisinden ve özellikle de burnunun önündeki kokudan hoşlanmayan geyik, büyük bir sıçrayışla yanımdan geçti ve ikinci ayağı neredeyse koca lokmanın üzerine düşüyordu. Hayat.

Tüm krikolar kaşlarını çatmış ve kızarmıştı ve ben ani dramla donakalmış halde silahım hala omzumda, otururken hava uçan hindilerle doluydu. Önümde hindi şeklinde kalan tek şey çirkin tavuğumun enkazıydı.

Millet, o zamanlar düşündüm ki, her zaman yarın vardır. Ancak o gece, bir Nisan kar fırtınası başparmağı vurdu ve kısa, haftalık hindi mevsimimin geri kalanı karla, keskin soğuk rüzgarlarla doluydu ve arama girişimlerime yanıt vermekten çok yoğun bir örtünün içinde ısınmakla ilgileniyordu.

O zamandan beri, Mayıs ayı başlarında (bu sezon için türkiye lisansları tezgahtan kolayca temin edilebilir) ve daha sonra, ayın sonuna kadar devam eden genel sezona (0234) girerken hiç sorun yaşamadım.

Elbette, sivrisineklerle mücadele etmem gerekecek, ama en azından beklenmedik kar fırtınası geçmişte kaldı gibi görünüyor ve kuzugöbeği mantarı bulmak için harika bir zaman – gerçek bir bahar ikramiyesi. Ama sonra tekrar, bu Michigan – En az bir sürpriz Mayıs tipi kar fırtınasını çok fazla olmasa da hatırlıyorum.

Pekala millet, şu anda sahip olduğum bahar humması için uygun bir tedavi için zamanımı bekliyorum, hava izin verirse, yakında gelebilir.

Serbest çalışan açık hava yazarı Tom Lounsbury’ye [email protected] adresinden e-posta gönderin